Ρήξη 13-1-2007

Oι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση: Απ’ τη μια καιροφυλακτεί η λογική της αγοράς, των πανεπιστημίων - επιχειρήσεων, της παραγωγής εξειδικευμένων αναλφάβητων, δί­χως ιστορική μνήμη, παιδεία, κριτική σκέψη. Από την άλλη, βέβαια βρίσκονται τα τρομακτικά αδιέξοδα ενος πανεπιστημίου σε διάλυση, όπου κυριαρχούν μάνατζερ-καθηγητές που καταληστεύουν τον δημόσιο πλούτο και φοιτητοπατέρες καριερίστες.

Η “Ρήξη” θέτει την ανάγκη υπέρβασης του διπλού αδιεξόδου, προβάλοντας το αίτημα για ένα πραγματικά δημόσιο πανεπιστήμιο, χειραφετημένο από την διπλή επιβουλή του ιδιωτικού κεφαλαίου και των συντεχνιών.

Και αυτό εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο: “Η κυβέρνηση παραδίδει ένα διαρκώς διευρυνόμενο τμήμα κρατικών λειτουργιών, οικονομικής, εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, στα χέρια υπερεθνικών κέντρων εξουσίας, που λειτουργούν χωρίς δημοκρατικό έλεγχο, αδιαφορώντας για την τύχη των πολιτών και το μέλλον της χώρας. Αν ξένοι όμιλοι αποκτήσουν τον έλεγχο όλων των σημαντικών τομέων της ελληνικής οικονομίας, τι θα απομείνει από την Ελλάδα ως διεθνές υποκείμενο και όχι αντικείμενο, ως χώρα και όχι ως χώρο;” (Δ. Κωνσταντακόπουλος). Ταυτόχρονα, στο επίπεδο της ιδεολογίας η κατεστημένη διανόηση ολοκληρώνει την στρατηγική της διάλυσης εμμένοντας με γκαιμπελική επιμονή στην κοσμοπολιτική της προπαγάνδα.

Στο 4ο φύλλο γράφουν ακόμα οι: Γ. Καραμπελιάς, Μ. Στεφανίδης, Γ. Σταματόπουλος, Β. Φτωχόπουλος, Δ. Καραολής, Χρ. Καπούτσης, Σ. Σταμμέλος, Γρ. Σπηλιόπουλος, Λ. Μαύρος, Γ. Ρακκάς, Ν. Βεντούρας, Γ. Μαυρομμάτη, Γ. Παπαγιαννόπουλος, Θ. Ντρίνιας, Β. Στοϊλόπουλος, Λ. Θωμά, Ν. Ντάσιος, Μ. Διόγος, Κ. Μπλάθρας, Θ. Πολυμένης, Κ. Χατζηπολυκάρπου, Π. Κόρπας, Θ. Κουτρούμπας.