2007/09/27

Στηρίζω Γιώργο

Βάλθηκαν όλοι να φάνε τον Γιωργάκη και προσπαθούν με τόση λύσσα που έχω αρχίσει να τον συμπαθώ. Θέλω λοιπόν να σταθώ δίπλα του και – παρ' όλο που του έχω σούρει μύρια όσα στο παρελθόν – δια της παρούσης να τον στηρίξω.

• Τον κατηγορούν για ιδιοκτησιακή αντίληψη στο κόμμα. Επειδή είναι λέει Παπανδρέου νομίζει οτι το κόμμα είναι δικό του. Ο πατέρας του λέει είχε πει την ιστορική φράση 'Το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται, δεν μεταβιβάζεται και δεν χωρίζεται σε τιμάρια".

Τί λέτε ωρέ κλεφτόπουλα. Όταν του μεταβίβασε το κόμμα ο Σημίτης δεν μίλησε κανένας. Αντίθετα συμφώνησαν όλοι, η δε βάση τον αντάμειψε με 1.000.000 ψήφους. Και μη μου πείτε οτι σε αυτό το εκατομμύριο δεν υπήρχαν (ανδρεο)παπανδρεϊκοί.

Και γιατί δηλαδή το κόμμα δεν κληρονομείται. Όταν το είπε αυτό ο Αντρέας δεν τον ρώτησε. Αυτός ήταν στην εφηβεία και διαφωνούσε έτσι κι αλλιώς με τον πατέρα του. Και ποιός είπε οτι το κόμμα ήταν του Αντρέα. Αντί να ασχολείται με τα παιδιά του σαν καλός πατέρας έστηνε κόμμα. Όταν ρώταγε την μάνα του "Μαμά γιατί ο μπαμπάς λείπει συνέχεια;" εκείνη του απαντούσε "Για σένα δουλεύει παιδί μου!!" (στα αγγλικά βέβαια). Το κόμμα είναι δικό του! Συμβολίζει την απουσία του Μπαμπά από το σπίτι. Και είναι βαθειά ριζωμένη μέσα του η αντίληψη οτι το κόμμα δεν κληρονομείται από άλλον. Δικαίωμα έχουν μόνο οι νόμιμοι κληρονόμοι (όπως στο σπίτι στο Καστρί).

Και να μην ξεχνάμε δε οτι αυτοί που του έδωσαν το δαχτυλίδι το 2004 θέλουν τώρα να του το πάρουν πίσω να το δώσουν αλλού.

• Τον κατηγορούν για λάθη στις επιλογές προσώπων. Αυτό είναι τελείως ακατανόητο σας διαβεβαιώ για τον Γιώργο και γι' αυτό αγανακτεί.

Ήταν λάθος ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος; Αφού πίστευαν τα ίδια πράγματα! Όλοι στο κόμμα έλεγαν οτι το μεγάλο τους κεφάλαιο ήταν ο Σημίτης. Ε! λοιπόν, ο Μάνος ο Ανδριανόπουλος και ο Σημίτης είχαν τις ίδιες ακριβώς απόψεις! Και για να λέμε του στραβού το δίκηο, ειδικά ο Ανδριανόπουλος ήταν πολύ πειστικός και έλεγε τις απόψεις του πολύ κατανοητά. Έλεγε τα ίδια με τον Σημίτη αλλά τα αγγλικά του είναι υπέροχα. Ενώ ο άλλος μίλαγε ελληνικά και μάλιστα με γερμανικό συντακτικό. Πού να τον καταλάβεις. Όταν όμως μίλαγε ο Ανδριανόπουλος και ήταν ο Σημίτης μπροστά πάντα συμφωνούσε. Γύρναγε στον Γιωργάκη και του έλεγε: "Αυτό εννοούσα!"

Ήταν λάθος η Καραχασάν; Προφανώς όχι. Τώρα λένε οτι ήταν λάθος ενώ τότε όλοι συμφωνούσαν. Δεν της έλειπε και τίποτα! Ήταν σύμφωνη με όλες τις αρχές που είχαν συμφωνηθεί. Ήταν γυναίκα και μειονοτική. Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι τότε. Και κανείς βέβαια δεν περίμενε να βγεί! Όλοι τον επαινούσαν για τον συμβολισμό (δύσκολη λέξη αυτή, αλλά την έμαθε εύκολα γιατί φαίνεται οτι την έχουμε πάρει από την αντίστοιχη αγγλική) της υποψηφιότητας. Ο Γιώργος δεν ξεχνάει οτι τότε τον στήριξαν οι πάντες στο ΠΑΣΟΚ. Όλο το κόμμα ήταν μαζί του. Οι βουλευτές, η βάση, οι εφημερίδες, οι πάντες! Μόνο ο Καρατζαφέρης φώναζε και ο Ψωμιάδης. Αλλά αυτοί δεν ήταν ποτέ ΠΑΣΟΚ (όσο θυμάται). Επί πλέον τον στήριξαν η μαμά του, ο Μπούς, η Κοντολίζα, ο Tζέμ (καλός φίλος), ο Γκιούλ, ο Ερντογάν (τον πίκρανε λίγο η κουμπαριά με τον Κωστάκη) και τόσοι άλλοι. Μόνο κάτι παλιοδεξιοί φώναζαν. Αλλά σε αυτούς ο Μπαμπάς του ποτέ δεν έδινε σημασία!. Τους είχε χεσμένους!

Ήταν λάθος η Ματσούκα; Γιατί; Και συνδικαλίστρια ήταν και ωραία γκόμενα.

Του είχαν στείλει και κάτι video και όταν ρώτησε ποιά είναι αυτή του είπαν: "Η Ματσούκα!". Η Μάνα του του είχε πεί. Για το ευρωψηφοδέλτιο πρέπει να βρείς μιά ωραία γυναίκα, να κάνουμε εντύπωση στην Ευρώπη. Όταν μετά το video είπε στους συνεργάτες του οτι θα την στείλει στην ευρωβουλή, όλοι ήταν χαρούμενοι. Τόσο πολύ που τους είχε φύγει το νεφρί από το γέλιο. Κανένας δεν είχε αντίρρηση. Μετά που την είδε κατάλαβε οτι δεν ήταν η ίδια στο video. Αλλά και αυτή δεν ήταν άσχημη. Και το είχε ήδη ανακοινώσει!

Στο κάτω κάτω της γραφής δεν την ήθελε να μιλάει. Να στέκεται δίπλα του στην εξέδρα ήθελε. Και ήταν ιδανική. Η Άντα δεν ζήλευε πολύ ενώ με την άλλη (του video) θα είχε λυσσάξει. Μόνο αυτός ο παλιοβαρβιτσιώτης του την έσπαγε που όλο ζήταγε να μιλήσουν οι επι κεφαλής των ευρωψηφοδελτίων. Μα άμα ήθελε να βρει άνθρωπο να τον βάλει σε διάλογο με τον Βαρβιτσιώτη, θα έπρεπε να βάλει τον Λαλιώτη, ή τον χοντρό που θέλει τώρα να του φάει το κόμμα του (ο χαμένος!).

Φυσικά δεν θα συζητήσουμε τώρα για βδελύγματα επιπέδου Πάχτα, Νεονάκη και Κουλούρη.

• Τον κατηγορούν για τη ζεμπεκιά που έρριξε μπροστά στον Τζέμ! Ήταν λάθος λένε η πολιτική της Ζεμπεκιάς. Αφήνουν δε υπονοούμενα για το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής.

Όμως ο Μπαμπάς του επίσης έρριχνε ζεμπεκιές και αυτόν δεν τον κατηγόρησε κανένας. Και είχε προπονηθεί πολύ στη ζεμπεκιά! Πώς τον καμάρωνε η μαμά του όλα αυτά τα χρόνια της προετοιμασίας! Έβαζε και έβλεπε συνέχεια τα video με τον Παπαμιχαήλ. Ο Μεταξόπουλος παρά-ήταν και ζοριζότανε να τον αντιγράψει. Άλλωστε δεν ταίριαζε το style με το μουστάκι. Έπρεπε να αφήσει μούσι. Ο Σειληνός πάλι ήταν πιό προσιτός αλλά εκείνος προτιμούσε τον Παπαμιχαήλ.

Μετά από όλη αυτή την προσπάθεια έρχονται και του την λένε. Δηλαδή είναι καλύτερη η κουμπαριά; Στο κάτω κάτω της γραφής όλοι οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί εξωτερικών από την ίδια πηγή παίρνουν οδηγίες. Η πολιτική δεν αλλάζει. Και αυτός τις καταλάβαινε τις οδηγίες καλύτερα από όλους γιατί ήταν στη μητρική του γλώσσα. Μέχρι και ο Πάγκαλος από εκεί έπαιρνε γραμμή. Τουλάχιστον αυτός παρ' όλο που δεν τον χωνεύει μισεί εξ' ίσου τον Βαγγέλη.

• Τέλος τον κατηγορούν οτι δεν έκανε τις αλλαγές που έπρεπε. Τον κατηγορούν οτι δεν έκανε την αυτοκριτική που έπρεπε για το 2004 και πρίν.

Δηλαδή έπρεπε να διαλύσει το κόμμα; Να τους διώξει όλους; Να πεί αλήθειες; Τί θα λέγανε όλοι αυτοί τότε; Θα λέγανε οτι πάει να διαλύσει το κόμμα που έφτιαξε ο πατέρας του! Μέχρι και ο Μητσοτάκης θα άρπαζε την ευκαιρία και θα έλεγε "Σας το είπα, δεν κάνει το παιδί". Λές και το κορίτσι παίρνει γραμμή από αλλού και θα κάνει κάτι διαφορετικό.

Το μόνο που παραδέχεται είναι οτι αυτή η ρημάδα η γλώσσα είναι δύσκολη. Αλλά μελετάει σκληρά. Κάθε φορά όμως που πάει να πιστέψει οτι κάτι έμαθε, βγαίνει ο χοντροβενιζέλος και του τη σπάει. Αλλά άμα ήταν να ψηφίζουμε αρχηγό με βάση τη γλώσσα να ψηφίζαμε τον Ζουράρι (αλλά κι' αυτός κάτι πρόβλημα έχει με τους εκσυγχρονιστές αν έχει καταλάβει καλά). Μήπως ο Σημίτης μίλαγε ελληνικά; Άλλωστε τα ελληνικά δεν χρειάζονται για να κάνεις τον πρωθυπουργό. Τα αγγλικά είναι πιό χρήσιμα. Άμα δεν τα ξέρεις μπορεί να κάνεις κανα λάθος από παρανόηση. Και οι εχθροί του το ξέρουν αυτό. Η Διαμαντοπούλου μάλιστα κάποτε το είπε επισήμως, άσχετο αν τώρα κάνει το βαρύ πεπόνι

Και χρησιμοποιούνε όλες τις παραπάνω δικαιολογίες για να του φάνε το κόμμα που έχτισε ο πατέρας του, στερώντας του την πατρική παρουσία. Το κόμμα που μεγάλωσε μαζί του σαν αδελφός. Και όλοι αυτοί που λένε οτι πονάνε το κόμμα, δεν μπορεί να το πονάνε σαν κι' αυτόν.

Στο κάτω κάτω ο Βενιζέλος μπορεί να γυρίσει στο πανεπιστήμιο. Ενώ ο Γιώργος τί θα κάνει στη ζωή του αν δεν είναι αρχηγός του ΠΑΣΟΚ; Αυτή τη δουλειά έμαθε από τον πατέρα του και κυρίως από τη μάνα του. Άλλη δουλειά δεν ξέρει!

Γι' αυτό θα παλέψει μέχρις ενός!!! Και εγώ τον στηρίζω. Το λυπάμαι το παιδί!. Κληρονόμησε μια δουλειά. Δύσκολη δουλειά δεν λέω. Αυτός όμως δεν είναι λόγος να του τη φάνε με ηλίθια προσχήματα. Το μαγαζί δεν είναι διαπραγματεύσιμο! Δεν πουλάμε! Πώς σας πέρασε τέτοια ιδέα απ' το μυαλό;!

2007/08/27

Μαυρίστε τους!!

Η καταστροφή είναι μεγάλη. Σε αυτό συμφώνησαν όλοι. Όμως όλες οι υπόλοιπες κουβέντες που ακούσαμε από τους πολιτικούς αρχηγούς ήταν με το βλέμμα στραμμένο προς τις εκλογές.

Ο Κωστάκης προσπαθεί να αποφύγει το πολιτικό κόστος.

Ο Γιωργάκης να εκμεταλευτεί την κατάσταση χωρίς όμως να καταλάβουμε οτι χαίρεται με τις καταστροφές.

Είναι προφανές οτι ευθύνονται και οι δύο γιατί τα κόματά τους έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι. Μίλησαν βέβαια αμφότεροι για εθνική συνεννόηση αλλά κανείς δεν μπήκε στην ουσία. Δηλαδή κανείς δεν είπε κουβέντα για:

1. Το άρθρο 24
2. Τις κατεδαφίσεις των αυθαιρέτων.
3. Την επάνδρωση της πυροσβεστικής.
4. Το κτηματολόγιο – δασολόγιο.

Μας φλόμωσαν στην παπαρολογία αλλά επί της ουσίας άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Ο ένας μιλάει για ασύμμετρες απειλές και ο άλλος για τις ευθύνες της κυβέρνησης, λές και η κυβέρνησή του θα μπορούσε να αντιμετωπίσει καλύτερα τόσες φωτιές.

Τί περίμενε ο έλληνας πολίτης να ακούσει. Θα περίμενε απλές δεσμεύσεις του είδους:

1. Θα γκρεμίσω όλα τα αυθαίρετα για τα οποία υπάρχει τελεσίδικη απόφαση εντός δύο μηνών από τις εκλογές (εν ανάγκη μπορεί να το αναλάβει η αεροπορία, ορίζοντας πεδία βολής στα αυθαίρετα και η συνήθης Nota είναι υπέρ αρκετή).
2. Θα έχω τελειώσει το δασολόγιο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι και θα το χρηματοδοτήσω με τον συγκεκριμένο τρόπο.
3. Θα αγοράσω τόσα πυροσβεστικά αεροπλάνα και θα τα χρηματοδοτήσω με συγκεκριμένο τρόπο.
4. Θα κάνω το αδίκημα του εμπρησμού ιδιώνυμο και θα κλείσω τους εμπρηστές μέσα ισόβια (και όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια).
5. Θα κλείσω στην φυλακή όσους ευθύνονται για την καταστροφή δια πράξεων ή παραλείψεων.

Επίσης θα περίμενε κανείς από τα δύο κόματα να ζητήσουν τις παραιτήσεις των κοματόσκυλων που προωθούν σε καίριες θέσεις (αιρετές και μή) και εμπλέκονται έστω και λίγο με την εθνική καταστροφή. Και να παραιτηθουν τώρα. Ας είναι 20 μέρες πρίν τις εκλογές.

Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Τίποτα δεν θα γίνει. Επίσης κανείς δημοσιογράφος δεν θα τους πιέσει στο debate για συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Και αν φτάσουν να πιεστούν για να δεσμευτούν τότε θα λένε ψέματα.

Πρέπει να δεσμευτούν τώρα με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και προϋπολογισμούς. Και επειδή μάλλον δεν θα το κάνουν μαυρίστε τους στις επόμενες εκλογές. Και μαυρίστε τους και τους δύο.

Η φωτιά πολλές φορές είναι ζωοφόρος. Βοηθάει την φύση να αναγεννηθεί. Αρκεί η αναγένηση να είναι ταχύτερη από την καταστροφή. Ισως οι συγκεκριμένες φωτιές να αποδειχθούν χρήσιμες. Αρκεί να κάψουν τον δικομματισμό. Δεν είναι απαραίτητο να βλέπεις εναλλακτική λύση. Το οτι δεν υπάρχει είναι δημιούργημα του δικομματισμού και είναι το μεγαλύτερο όπλο του. Ψήφισε λοιπόν τον μεγαλύτερο μαλάκα κατά τη γνώμη σου, με τα δύο μεγάλα κόματα εκτός συναγωνισμού.

Τί φοβόμαστε μήπως μας βομβαρδίσει το ΝΑΤΟ; Ε! δεν έμεινε και τίποτα να καεί!

2007/08/20

Δημοσκοπήσεις


Σε άρθρο που δημοσίευσε η "Ελευθεροτυπία" στις 14/08/2007 με τίτλο «Αυξημένη ένταση, λιγότερα γκάλοπ και... ντέρμπι με το Ευρωμπάσκετ», κάποιος δημοσκόπος ονόματι Kώστας Παναγόπουλος (ALCO), λέει μεταξύ άλλων για την πιθανότητα να γίνουν εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου : "Ουσιαστικά θα υπάρχει χρόνος μόνο για λίγες δημοσκοπήσεις, και μάλιστα τηλεφωνικές. Αυτό είναι κατάντια για μια δημοκρατία".

Για τον εν λόγω κύριο δημοκρατία σημαίνει να μπορεί να κάνει δημοσκοπήσεις. Το αντίθετο είναι κατάντια, αφού δεν τον βοηθάει η κατάσταση να βγάλει αξιoπρεπώς το ψωμί του και να τιμήσει το συμβόλαιο που έχει με τον ALTER. Και πράγματι αυτός είναι ο τρόπος που οι δημοσκόποι - και οι πελάτες τους - αντιμετωπίζουν την δημοκρατία. Πελάτες βεβαίως των δημοσκόπων είναι κυρίως τα πολιτικά κόμματα.

Θεωρούν δημοκρατία την δυνατότητα να καθορίζουν τις κινήσεις τους ανάλογα με την εκλογική απήχηση που αυτές έχουν. Και αυτό θα ήταν δημοκρατικό αν λειτουργούσε προς το κοινό όφελος. Λειτουργεί όμως κυρίως αντίστροφα. Χρησιμοποιούνται οι δημοσκοπήσεις σαν εργαλείο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Ο μέσος πολίτης έχει υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου που θεωρεί οτι "για να το βγάζει η δημοσκόπηση, σωστό θα είναι!".

Οι δημαγωγοί που μας κυβερνάνε ελέγχουν τις αντιδράσεις μας μέσω των δημοσκοπήσεων και ακολουθούν την οδό της ελαχίστης αντιστάσεως της κοινής γνώμης. Διαμορφώνουν συνεχώς τις κινήσεις τους, ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις, ενώ χρησιμοποιούν τον προπαγανδιστικό μηχανισμό τους, για να εξαλείψουν τις αντιστάσεις που καταγράφονται. Με εργαλείο τις δημοσκοπήσεις πετυχαίνουν το σκοπό τους στον ελάχιστο δυνατό χρόνο και με το ελάχιστο δυνατό κόστος.

Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πώς οι δημοσκοπήσεις μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Κλασικό παράδειγμα το παμπάλαιο ερώτημα της χαμένης ψήφου. Παλιά καταλάβαινες οτι η ψήφος σου πήγε χαμένη από το αποτέλεσμα των εκλογών. Τώρα το ξέρεις απο πρίν και δίνεις την ψήφο σου με επί πλέον κριτήριο την αγωνία σου μην πάει χαμένη. Οι δημοσκόποι του δικομματισμού φροντίζουν εγκαίρως να κατασκευάσουν χαμένες ψήφους ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Όσοι ξέρουν στοιχειώδη στατιστική ξέρουν τί σημαίνει "σταθμισμένη" ψήφος. Μπορείς να την σταθμίσεις με χίλιους τρόπους. Οι διαφορές δεν είναι μεγάλες αλλά αν το 3% το κάνεις 3,5% αμέσως αποκτά αξία και περιεχόμενο. Αν όμως το κάνεις 2,5% έχεις προσφέρει ένα μεγάλο μέρος του στα κόμματα που "βλέπουν" βουλή. Ο κόσμος δεν αρκείται στα μηνύματα και προτιμάει η ψήφος του να έχει εκλογικό αντίκρυσμα. Πέφτει έτσι στη λούμπα του "μή χείρον βέλτιστον" μεταξύ των εκλεξίμων, που του έδειξαν οι δημοσκοπήσεις. Μετά είναι εύκολο αφού έτσι και αλλιώς οι προτιμήσεις του είναι εκτός βουλής, να διαλέξει με την ίδια λογική μόνο μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας.

Αν μάλλιστα έχεις αρκετό χρόνο μπροστά σου το 5% της μίας δημοσκόπησης το κάνεις 4,6% στην επόμενη. Αρκεί μία διαφορετική "στάθμιση", ή διαφορετική διατύπωση των ερωτήσεων. Μετά συγκρίνοντας τα δύο ποσοστά ανακαλύπτεις την "πτωτική τάση" του συγκεριμμένου κόμματος, οπότε διατυπώνεις και το "εύλογο" συμπέρασμα οτι αν συνεχιστεί η πτωτική τάση το κόμα δεν "μπαίνει" στην βουλή. Στην επόμενη δημοσκόπηση επιβεβαιώνεις την "τάση" (που έβαλες το χεράκι σου να δημιουργηθεί) και έχεις χαρίσει ένα 3-4% στον δικομματισμό (αλήθεια πόσο να κοστίζει η ποσοστιαία μονάδα;).

Και το αντίθετο παιχνίδι είναι εφικτό. Παίρνεις έναν ανύπαρκτο και τον βάζεις στη βουλή. Μα συμφέρει; Κάποιες φορές ναί! Μαντρώνεις ψήφους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να μην πάνε χαμένες, κατασκευάζοντας και χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο ένα κόμμα που ελέγχεις προκαταβολικά.

Μα θα μου πείτε οτι όλα αυτά μπορούσαν να γίνουν και χωρίς δημοσκοπήσεις! Φυσικά, μόνο που το κόστος για τα κόμματα θα ήταν μεγαλύτερο και το αποτέλεσμα αβέβαιο. Κάπου - κάπου θα είχαμε και εκπλήξεις, προς όφελος της δημοκρατίας πιστεύω.

Όποιος αγαπάει λοιπόν την δημοκρατία θα πρέπει κανονικά να μισεί τις δημοσκοπήσεις, όπως και κάθε άλλο εργαλείο χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Είναι ομολογώ προκλητικό να ξέρεις από πρίν τί θα βγάλει η κάλπη, αλλά το κέρδος είναι μικρό αν σκεφτείς οτι (και) με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία άγεται και φέρεται.

Μπορώ να βρώ μόνο ένα τρόπο αντίστασης: "Πείτε ψέματα στις δημοσκοπήσεις!". Δεν έχει σημασία πρός ποιά κατεύθυνση. Το ψέμα αν πάρει ικανοποιητικό ποσοστό ούτε χειραγωγείται ούτε "σταθμίζεται". Κάντε κόμματα και δημοσκόπους να σπάσουν τα μούτρα τους.

Ιδανική περίπτωση για να ξεκινήσουμε είναι τα exit polls της 16ης Σεπτεμβρίου. Ψήφισε ότι θέλεις και μετά βγές έξω και ψήφισε κάτι διαφορετικό. Ακόμη και αν αγαπάς συγκεκριμένο κόμμα δεν του κάνεις κακό με αυτό τον τρόπο. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν αλλάζει αν αποτύχουν τα exit polls.

Το βράδυ μπορείς να καθήσεις βαθειά στην πολυθρόνα σου και να περιμένεις την ανακοίνωση των exit polls στις 19:00 ακριβώς. Αν έχει πετύχει το κόλπο το κάθε κανάλι θα λέει τα δικά του. Το γέλιο με τις απορρημένες φάτσες των δημοσκόπων θα σε κρατήσει ξύπνιο μέχρι αργά. Αντί να βαρεθείς στις 19:20, μπορεις να απολαύσεις την μάχη των αποτελεσμάτων μέχρι το πρωί. Την επόμενη μέρα εκτός από το αποτέλεσμα των εκλογών, θα έχεις να συζητάς και την ήττα των δημοσκόπων, την οποία και μπορείς να χαρείς ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Ίσως μπορέσουμε έτσι να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς την δημοκρατία!

Υ.Γ. Ως επί πλέον επιχείρημα παραθέτω και την φωτογραφία του κ. Παναγόπουλου, όπως την δημοσίευσε η "Ελευθεροτυπία".

2007/04/27

Μωραίνει Kύριος ...

Η πρεσβεία των ΗΠΑ δέχτηκε απειλή τρομοκρατικής επίθεσης από φουκαρά ιρακινό. Η ΕΛ.ΑΣ. απέκλεισε την μισή Αθήνα. Μία τεράστια περιοχή που περιελάμβανε τους μισούς Αμπελόκηπους, το μισό Κολωνάκι και τον μισό Λυκαβηττό αποκλείστηκε από την κυκλοφορία!

Είχα την ατυχία να πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές στην συγκεκριμένη περιοχή που εκτός των άλλων περιλαμβάνει 5-6 σχολεία και άλλα τόσα νοσοκομεία. Κυκλοφορώντας εκεί είδα σημεία και τέρατα.

Είδα ετοιμόγεννες, με την κοιλιά στο στόμα, να φτάνουν περπατώντας και μόνες τους, αφού ο συνοδός έψαχνε να παρκάρει. Καρκινοπαθείς, να φτάνουν για την χημειοθεραπεία τους, ξοδεύοντας και την τελευταία ικμάδα τους, αφού τους υποχρέωναν να περπατήσουν για παράδειγμα από την Λ. Αλεξάνδρας έως το νοσοκομείο Έλενα Βενιζέλου. Η κακομοίρα η Έλενα όταν το έχτιζε δεν είχε φανταστεί οτι δίπλα κάποτε θα καταλύσει ο αμερικανός πρέσβυς.

Είδα παιδάκια στα σχολεία να κλαίνε με μαύρο δάκρυ γιατί έχασαν την ημερήσια εκδρομή τους, αφού το λεωφορείο δεν μπόρεσε να προσεγγίσει. Από την άλλη μεριά, πρός δόξαν του έθνους, όλο και κάποιο αυτοκίνητο έβλεπες να περνάει στην αποκλεισμένη περιοχή, ένας θεός ξέρει από πού. Φυσικά τα μηχανάκια των delivery δεν τα σταματάει τίποτα. Πού να σκεφτεί η ΕΛ.ΑΣ. οτι σε τέτοιες περιπτώσεις αποκλείουμε τους μονόδρομους και από τις δύο κατευθύνσεις. Άμα ήθελε η Αλκάιντα να χτυπήσει δεν μας έσωζε τίποτα αδέλφια.

Η απειλή βέβαια αποδείχθηκε φιάσκο. Η κινητοποίηση της ΕΛ.ΑΣ. ξεχείλιζε μέν ερασιτεχνισμό, αλλά κατάφερε να ταλαιπωρήσει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Τα πουστιρλίκια που άκουσα κατά της αστυνομίας και των αμερικάνων δεν περιγράφονται.

Ο οποιοσδήποτε λογικός δημόσιος άνθρωπος θα προσπαθούσε να αποσυνδέσει το όνομά του από την όλη ιστορία. Εκτός αν είναι ηλίθιος και ανίκανος να πάρει τα μηνύματα που εκπέμπει η κοινή γνώμη. Οι έλληνες πολιτικοί άνδρες βέβαια περισσότερο από την κοινή γνώμη φοβούνται τους αμερικάνους. Εκεί δίνουν τις εξετάσεις τους.

Ο Ρίς όμως; Τί την ήθελε την δήλωση; Ευχαρίστησε την ΕΛ.ΑΣ. για την άμεση κινητοποίηση και για την άριστη συνεργασία. Γιατί; Για να συγκεντρώσει όλα τα φάσκελα πάνω του;

Οι αμερικανοί ξοδεύουν δισεκατομμύρια για να ελέγξουν την κοινή γνώμη και να καταλαγιάσει ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα. Μιά τέτοια δήλωση ακόμη και αν δεν την καταδικάζουν τα ΜΜΕ (είναι πολλά τα λεφτά), εξοργίζει τουλάχιστον αυτούς που ταλαιπωρήθηκαν και δεν συνάδει με την πολιτική της προσέγγισης. Αν ήταν λογικός θα έπρεπε να φρενάρει την ηλίθια ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. από την υπερβολή, γιατί του κοστίζει εκατομμύρια. Γιατί λοιπόν την έκανε; Δύο αιτίες μπορώ να φανταστώ.

1. Είναι τελείως ηλίθιος. Νομίζει οτι ο μέσος Έλληνας σκέφτεται σαν τους Αμερικάνους, που σε αντίστοιχη περίπτωση θα ξέχναγαν τις διαφορές τους. Του είπαν οτι οι Έλληνες ενώνονται μπροστά στον κοινό εχθρό. Ενώνονται όμως μεταξύ τους. Ναί! Είναι αλήθεια! Θα παρακολουθούσαμε ενωμένοι και με κοινά συναισθήματα μιά έκρηξη στην πρεσβεία!
2. Είναι τελείως κάθαρμα. Ξέρει οτι προκαλεί αλλά θέλει να δείξει ποιός είναι το αφεντικό. Το ίδιο παιχνίδι το έπαιξαν πολλοί αυτοκράτορες στην ιστορία. Τελικά αυτό το παιχνίδι πάντα χάνεται. Το καζάνι που βράζει δεν μπορείς να το κρατήσεις κλειστό όση πίεση και να του ασκήσεις. Ακόμη και οι σύγχρονες χύτρες ταχύτητας μιά βαλβίδα ασφαλείας την έχουν!

Οτι και αν συμβαίνει από τα παραπάνω η προχθεσινή δήλωση Ρις ήταν προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Όποια και αν ήταν η αιτία της δήλωσης – βλακεία, άγνοια, αλαζονεία - είναι μία δήλωση που μακροπρόθεσμα πλήττει τα αμερικανικά συμφέροντα.

Νά 'ναι καλά ο άνθρωπος.

2007/04/02

Το πόρισμα της ακαδημίας

Το πόρισμα της ακαδημίας Αθηνών για το βιβλίο ιστορίας της 6ης Δημοτικού είναι λέει απόρρητο. Θα μπορούσε να είναι βέβαια απόρρητο αν έθιγε κάποιον ή αν δημοσιοποιούσε προσωπικά δεδομένα.

Φαντάζομαι οτι το πόρισμα δεν περιέχει προσωπικά δεδομένα, ούτε διακρίνει προσωπικά κέρδη στην όλη υπόθεση αλλιώς θα έπρεπε να έχει σταλεί και στον εισαγγελέα (που λέει ο λόγος). Επίσης οι μετέχοντες στην διαμάχη, της συγγραφικής ομάδας συμπεριλαμβανομένης, διατύπωσαν όλοι τις θέσεις τους ανοικτά και με παρρησία από τα ΜΜΕ, οπότε δεν φαντάζομαι να τους θίγει η, σύμφωνη ή μή, γνώμη της ακαδημίας, όταν έχουν ήδη γίνει ρόμπες (ξεκούμπωτες), από μόνοι τους.

Ποιόν λοιπόν προστατεύει το απόρρητον του πορίσματος; Η κοινή λογική λέει οτι προστατεύει την υπουργό παιδείας. Της δίνει το δικαίωμα να πράξει κατά το δοκούν, υπολογίζοντας άν θέλει την γνώμη της ακαδημίας. Μην ξεχνάμε οτι η γυναίκα έχει να ισορροπήσει σε πολύ γλιστερό έδαφος. Η ακαδημία λοιπόν δείχνει κατανόηση.

Η μή κοινή λογική (διαθέτουμε και από αυτήν), μας επιτρέπει να φανταστούμε την ίδια την ιστορία προσωποποιημένη, να θίγεται από το πόρισμα της ακαδημίας.

Πώς θα ήταν η Ιστορία αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο; Την φαντάζομαι λοιπόν με το ένα πόδι (το δεξί) στην Ελλάδα. Το πόδι σιγά σιγά γλυστράει πρός την ανατολή (κάποιοι το σπρώχνουν προς τα εκεί). Το άλλο πόδι (το εκσυγχρονιστικό, δεν υπάρχει αριστερό πόδι και δεν δέχομαι αντιρρήσεις, δικιά μου είναι η φαντασίωση), βρίσκεται κάπου στην δυτική Ευρώπη και διολισθαίνει προς την δύση. Η ιστορία μας σκύβει, με ενδιαφέρον, προς την κεντρική Ευρώπη λυγίζοτας τα γόνατα σιγά σιγά κάτω από το βάρος των αιώνων και των πιέσεων. Εχει το βλέμα της στραμένο πίσω και ανατολικά. Κάπου κάπου ρίχνει κρυφές ματιές προς την δύση.

Η Ιστορία λοιπόν είναι ευάλωτη, σκυφτή, τουρλωτή και βέβαια γυμνή. Πίσω της ακριβώς φαντάζομαι (γυμνό) κάποιον εκσυγχρονιστή (που δηλώνει αριστερός προοδευτικός) και πιό πίσω (στο νεκρό σημείο), κάποια ιστορικό με δερμάτινες ζαρτιέρες και μαστίγιο (δεν θα πώ ονόματα, ας το κάνει η ακαδημία).

Κάπως έτσι πρέπει να περιγράφει την κατάσταση το πόρισμα της ακαδημίας. Οπότε είναι πλήρως κατανοητό το απόρρητον του πορίσματος, γιατί θίγει ευθέως την (προσωποποιημένη) Ιστορία. Τα υπόλοιπα βέβαια πρόσωπα της εικόνας (όποια και αν φαντάζεται ο καθένας), μάλλον δεν θίγονται με τίποτα.

2007/03/05

Ο Άγιος Χριστόφορος

Ο θόρυβος που γίνεται για το – κατάπτυστο – βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού δημιουργεί ίσως την ψευδαίσθηση οτι τα υπόλοιπα βιβλία είναι καλά. Μέγα σφάλμα και ιδού ένα ακόμη παράδειγμα.

Το βιβλίο θρησκευτικών της Δ' δημοτικού στην σελίδα 55 έχει κεφάλαιο που αναφέρεται στον Άγιο Χριστοφόρο! Ναι δεν είναι ορθογραφικό λάθος! Δεν πρόκειται για τον Άγιο Χριστόφορο αλλά για τον Άγιο Χριστοφόρο!

Οι φωστήρες που συνέγραψαν το βιβλίο, σε συνεργασία με τους φωστήρες του παιδαγωγικού ινστιτούτου, έκριναν οτι ο Άγιος, επειδή κουβάλησε τον Χριστό στην πλάτη του κατά την παράδοση, δεν πρέπει να λέγεται Χριστόφορος αλλά Χριστοφόρος. Δηλαδή πρέπει να εκφέρεται όπως ο αχθοφόρος, ο κοντυλοφόρος, ο μασκοφόρος, ο διοπτροφόρος, η λεωφόρος και ο Εωσφόρος (βοήθειά μας).

Ο ξάδελφός μου ο Χριστόφορος ξαφνικά μετά από 45 χρόνια έμαθε, από τον μικρό του γιό, οτι λέγεται Χριστοφόρος και τώρα αισθάνεται πολύ πιο όμορφα, που το όνομά του επί τέλους υπακούει στους κανόνες και δεν αποτελεί γραμματική απόκλιση.

Για να μην αδικήσω τους ανθρώπους άνοιξα μιά δυό εγκυκλοπαίδειες. Δεν βρήκα πουθενά τον Άγιο Χριστοφόρο. Αντιθέτως το Άγιο Χριστόφορο τον βρήκα. Η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του Παύλου Δρανδάκη αναφέρει και κάποιον Χριστοφόρο, όχι όμως τον Άγιο. Γιατί λοιπόν επέλεξαν, αν όχι την ανύπαρκτη, τουλάχιστον την μή καθιερωμένη εκφορά του ονόματος του Αγίου.

Μία πιθανή εξήγηση είναι ίσως η ακόλουθη. Ο Άγιος Χριστόφορος – του Αγίου Χριστοφόρου είναι πολύ βαρύ για εκσυγχρονιστές ανθρώπους (μην μας περάσουν για δεξιούς). Ο Άγιος Χριστόφορος - το Άγιου Χριστόφορου είναι πολύ μαλλιαρό για χριστιανούς (μήν μας περάσουν για άθεους αριστερούς, εκσυγχρονιστές είμαστε). Ο Άγιος Χριστοφόρος – του Αγίου Χριστοφόρου είναι πολύ καθώς πρέπει. Επί πλέον προσευχόμαστε ως καλοί χριστιανοί να μην προσέξει ο Συνασπισμός αυτό το 'του Αγίου' που δηλοί οτι (άκουσον άκουσον) αυτό το '-ου' είναι μακρό (σαράντα μετάνοιες γρήγορα ως χριστιανοί για να μην εκτεθούμε ως εκσυγχρονιστές).

Το φοβερότερο όλων είναι οτι η Δασκάλα επέπληξε το μικρό παιδάκι που κατά λάθος είπε ο Άγιος Χριστόφορος. Πράγμα που με τρομάζει περισσότερο από το ίδιο το βιβλίο. Οι δάσκαλοι ήταν πάντα η αιχμή του εκπαιδευτικού δόρατος. Προσωπικά θυμάμαι πολλούς δασκάλους να λένε την γνώμη τους στην τάξη. Γνώμη που πολλές φορές ήταν διαφορετική από το βιβλίο, αλλά φρόντιζαν να την τεκμηριώνουν. Πώς κατάντησαν έτσι αγράμματοι, φοβισμένοι και άβουλοι ένας εκσυγχρονισμός ξέρει.

Πρέπει μάλλον να κάνουμε ένα ευχέλαιο στο παιδαγωγικό ινστιτούτο. Να πάμε και ένα πρόσφορο (ή μήπως προσφόρο) και να ζητήσουμε από τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (ή ίσως Χριστοδούλο) να χοροστατήσει. Τέλος να προχωρήσει σε αρτοκλασία (κλάνυμι τον άρτο = κομματιάζω το ψωμί, για να μην παρεξηγούμεθα) και να μας μοιράσει από ένα αντίδωρο (ή και αντιδώρο), μπας και φύγει το κακό.

2007/01/18

Περί Τρομοκρατίας

Αντιγράφω από έγκυρα λεξικά:

Δ. Δημητράκου (ο εγκυρότερος όλων)
Τρομοκρατία (η) νεώτ. κ. δημ. η δια του τρόμου επικράτησις επιβολή 2) ειδ. η διακυβέρνησις λαού δια της χρήσεως βίαιων και σκληρών μέσων, επιβολή της εξουσίας υπό κοινωνικής τινός τάξεως ή ομάδος προσώπων δι' άκρως σκληρών μέτρων βίας: ερυθρά τρομοκρατία (η υπό επικρατούντων επαναστατών κατά της αστικής τάξεως ασκουμένη), λευκή τρομοκρατία (η ασκουμένη υπό της κρατούσης αστικής τάξεως δια του κρατικού οργανισμού)

Θεοκρίτου Γούλα και επιτροπής φιλολόγων
Τρομοκρατία η ΚΔ. επικράτησις με τον τρόμον, διακυβέρνησις με σκληρά και βίαια μέσα (επίθ.) –κρατικός, – ή, – ό(ν), (επ) –ώς, -ά.

Ο Σταματάκος ευτυχώς δεν λέει τίποτα άλλωστε ο όρος είναι γνωστός από την εποχή του Ροβεσπιέρου και του Μαρά (και ταιριάζει με τον ορισμό του Δημητράκου).

Τον Τεγόπουλο και τον Μπαμπινιώτη δεν τους άνοιξα γιατί με τρομάζουν!

Εν ολίγοις η τρομοκρατία όπως και να το δείς ασκείται από τους κατέχοντες την εξουσία, με όποιο τρόπο και αν την έχουν καταλάβει. Αντιγράφοντας την αμερικάνικη υστερία εκτός των άλλων κάνουμε ζημιά και στη γλώσσα, αν και η συγκεκριμένη ζημιά είναι αμελητέα εμπρός στην συνολική ζημιά, που πλήττει την γλώσσα και τον πολιτισμό μας εξ αιτίας του εξαμερικανισμού της κοινωνίας μας.

Επί της ουσίας όμως ποιόν τρόμαξε η επίθεση στην πρεσβεία. Εμένα δεν με τρόμαξε καθόλου.

Γιατί λοιπόν μιλάμε συνεχώς για 'τρομοκρατία'; Από τους παραπάνω ορισμούς δεν προκύπτει συσχέτιση. Οι άνθρωποι δεν έχουν εξουσία, δεν δείχνουν πρόθεση να την καταλάβουν και δεν τρομοκρατούν τον κόσμο.

Οπότε τίθεται το ερώτημα. Ποιός όρος είναι ταιριαστός;. Μπορώ να σκεφτώ πολλούς που είναι πιό κοντά στην πραγματικότητα, πχ επανάσταση, αντάρτικο, αντίσταση, ανατροπή, εξέγερση, ξεσηκωμός κλπ. Και αυτοί όμως οι όροι δεν είναι σωστοί για ένα πολύ απλό λόγο. Προϋποθέτουν λαϊκή συμμετοχή. Ακόμη και αν έχουμε δικτατορία και ξένη κατοχή, λαϊκή συμμετοχή δεν υπάρχει. Ίσως να υπάρχει σιωπηρή λαϊκή αποδοχή, εξ' άλλου ποτέ δεν πολέμησε η πλειοψηφία στην Ελλάδα, αλλά δεν αρκεί

Τί θα λέγατε για τον όρο δολιοφθορά (sabotage). Σιγά τα ωά. Θα φωνάξουν ένα τζαμά και ένα μαραγκό και καθάρισαν. Μαμμία σχέση με τους σαμποτέρ της κατοχής που έκαναν πραγματικά ζημιά στις εχθρικές υποδομές.

Δηλαδή τί μένει; Μήπως να ξανασκεφτούμε τον όρο τρομοκρατία; Μήπως φοβήθηκα τελικά; Πράγματι φοβήθηκα!

Τρομοκρατήθηκα από τις δηλώσεις Ρις, Μπακογιάννη, Παπανδρέου, Πάγκαλου, Λοβέρδου, Βενιζέλου, Χρυσοχοίδη, Ρουσσόπουλου, Αθανασάκη και πολλών άλλων περί καμερών και άλλων μέτρων ελέγχου της κοινωνίας. Τρομοκρατήθηκα ιδίως από τις δηλώσεις περί σύμπνοιας και συνεργασίας για την πάταξη της εγχώριας και διεθνούς "τρομοκρατίας". Κανείς βέβαια από αυτούς δεν χρησιμοποιεί τον όρο όπως τον εννοεί ο Δημητράκος. (Δεν θα πώ για τους αστυνομικούς νυν, τέως και πρώην. Αυτούς τους πληρώνουμε για να είναι έτσι).

Τρομοκρατήθηκα από τις θέσεις των τηλεαστέρων όλων των καναλιών. Τέτοια σύμπνοια δεν την είχα φανταστεί. Ο Πρετεντέρης (αρχηγέ πές μας τι παίρνεις), ο Κακαουνάκης, ο Χατζηνικολάου , η Ζαχαρέα, η Τρέμη (οι πάντες τέλος πάντων) είναι στην ίδια γραμμή (συγνώμη αν θίγω κανένα λιγώτερο γνωστό).

Πραγματικά έχω χεστεί από το φόβο μου! Όλοι οι παραπάνω ασκούν εξουσία, άρα πέσαμε κατ' ευθείαν πάνω στον ορισμό του Δημητράκου. Ασκούν τρομοκρατία δια δηλώσεων και πράξεων. Και ποιός τους έδωσε την αφορμή. Αυτοί που χτύπησαν την πρεσβεία. Άρα είναι πράγματι τρομοκράτες και καθάρματα. Εκτός αν υπάρξει λαϊκή συμμετοχή.

Επί τη ευκαιρία πρεσβεία κατά περίπτωση σημαίνει αντιπροσωπεία, μεσιτεία, διδαχή, ομολογία, παραδοχή, πίστη. Αλλά ποιός ασχολείται με ελληνικά τέτοιες ώρες;