Ο νεοδαρβινισμός είναι θεοποίηση της τύχης και της πιθανότητας.
Ξέρουμε από τα μαθηματικά ότι μια πιθανότητα όσο μικρή και αν είναι αν της δώσεις επαρκή χρόνο (ή επαναλήψεις-προσπάθειες) οφείλει να συμβεί. Η ζωή στη Γή έχει αρκετό χρόνο πίσω της και πολλές επαναλήψεις (γεννιές με τυχαίες μεταλλάξεις), ώστε πολλά απίθανα γονίδια, ιδιότητες τελικά, των ζώντων οργανισμών, να έχουν «παραχθεί».
Ο Δαρβίνος υποστήριξε ότι το περιβάλλον αναγκάζει τους οργανισμούς να προσαρμοστούν, άρα να εξελιχθούν, για να επιβιώσουν. Ο νεοδαρβινισμός βλέπει ότι μπορείς να έχεις στο ίδιο περιβάλλον πολλά απίθανα όντα, που δημιουργήθηκαν και επιβίωσαν αρχικά κατά τύχη. Οι οικολογικές φωλιές όμως που τους εξασφαλίζουν την επιβίωση είναι περιορισμένες και πρέπει να τις μοιραστούν. Οι ιδιότητες παράλληλα που, κατά τύχη αναπτύχθηκαν, σε συνδυασμό με το περιβάλλον καθορίζουν και την πιθανότητα επιβίωσης του κάθε είδους.
Όταν δύο είδη διεκδικούν την ίδια οικολογική φωλιά τότε αναγκαστικά την μοιράζονται το ένα εις βάρος του άλλου. Έστω οτι ένα από τα δύο είδη έχει λίγο μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης στο συγκεκριμένο περιβάλλον και δώσεις στην πιθανότητα αυτή αρκετό χρόνο, δηλαδή σταθερό περιβάλλον για πολλά χρόνια. Τότε η μικρή αυτή διαφορά στην πιθανότητα επιβίωσης ‘οφείλει’ να επικρατήσει.
Αν το δούμε ανάποδα κάθε ιδιότητα που παρατηρούμε σήμερα σε ζωντανούς οργανισμούς έχει ή είχε επιβιωτική αξία σε ένα άλλο περιβάλλον στο παρελθόν, γι’ αυτό και επικράτησε. Αυτό λέει η πιθανότητα. Αυτός είναι ο τρόπος που ο νεοδαρβινισμός ερμηνεύει τις ιδιότητες των ζωντανών οργανισμών.
Ας πιάσουμε λοιπόν το ζώο που λέγεται άνθρωπος. Σημαντικές του ιδιότητες είναι το ένστικτο επιβίωσης και το ένστικτο αναπαραγωγής. Εύκολα ερμηνεύσιμα και τα δύο. Είναι σίγουρο ότι κανένα είδος δεν θα επιβίωνε αρκετά χωρίς ένα από τα δύο αυτά βασικά ένστικτα.
Μα υπάρχουν αντικρουόμενες ιδιότητες που έχουν επιβιωτική αξία! Βεβαίως! Για παράδειγμα ο αλτρουισμός δεν ταιριάζει πάντα με το ένστικτο επιβίωσης. Πότε όμως επικρατεί το ένα και πότε το άλλο. Ο αλτρουισμός σε εξαιρετικές περιπτώσεις ξεπερνάει το ένστικτο επιβίωσης, το οποίο εξακολουθεί να υπάρχει. Για ένα κοινωνικό είδος ο αλτρουισμός είναι το ένστικτο επιβίωσης της ομάδας. Η ζωή της ομάδας έχει μεγαλύτερη αξία από την ζωή της μονάδας, γιατί ο μοναχικός άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει. Όπως λοιπόν ‘ενστικτωδώς’ αποφεύγεις ένα κίνδυνο, εξ’ ίσου ‘ενστικτωδώς’ βάζεις την ζωή σου σε κίνδυνο για να σώσεις μια άλλη ζωή που κινδυνεύει.
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό όμως του ανθρώπου είναι η νοημοσύνη. Έχει επιβιωτική αξία η νοημοσύνη; Προφανέστατα έχει! Και μάλιστα είναι από τις λίγες ιδιότητες που προσφέρουν δυνατότητα επιβίωσης, σε περιβάλλον που εξελίσεται και αλλάζει συνεχώς. Είναι η μοναδική ιδιότητα που μπορεί να επικρατήσει βασικών ενστίκτων που υπάρχουν σε όλες τις μορφές ζωής.
Έλα όμως που η νοημοσύνη έχει και μερικές θανατηφόρες παρενέργειες. Έρχεται σε αντίθεση με βασικά ένστικτα. Τι πιθανότητα επιβίωσης έχει ένα νοήμον ζώο, όταν φτάσει να καταλάβει οτι στην πραγματικότητα είναι στιγμιαίο και σημειακό; Σχεδόν καμμία! Όταν η νοημοσύνη φτάσει να ασχολείται με την ίδια τη φύση της ζωής, αναπόφευκτα οδηγείται στο μόνο λογικό συμπέρασμα. Αφού υπάρχει το αναπόφευκτο τέλος η ζωή είναι μάταιη! Άρα πάει κατά διαόλου το ένστικτο της επιβίωσης. Για ποιο λόγο να ζήσω και να υποφέρω; Για ποιό λόγο να αναπαραχθώ και να υποφέρουν τα παιδιά μου; Δεν υπάρχει κανένας λογικός λόγος!
Ο άνθρωπος όμως έχει επιβιώσει και από ότι φαίνεται έχει πολύ καλές ελπίδες να συνεχίσει να επιβιώνει. Άρα κάποια επί πλέον ιδιότητα υπάρχει που σπάει την θνησιγενή αντίθεση των ενστίκτων με την νοημοσύνη. Και είναι επίσης προφανής και λογική.
Η ζωή είναι χωρίς νόημα αν έχει τέλος. Άρα για να έχει νόημα πρέπει να μην έχει τέλος. Μα το τέλος το βλέπουμε! Άρα υπάρχει κάτι μετά το τέλος που δεν το βλέπουμε. Μα και πάλι η παρούσα ζωή δεν έχει νόημα και καμία απολύτως αξία συγκρινόμενη με την αιώνια που ακολουθεί!
Ο μόνος λοιπόν τρόπος να έχει νόημα η παρούσα ζωή είναι να ακολουθεί μία άλλη (αιώνια βεβαίως), της οποίας η ποιότητα θα κρίνεται από την ποιότητα της παρούσας. Και ποιος θα το κρίνει ρε αδέρφια; Μα το υπέρτατο όν που έφτιαξε τα πάντα! Και όχι μόνο τα έφτιαξε, αλλά τα έφτιαξε με τέτοιο τρόπο που ο άνθρωπος να έχει δυνατότητα επιλογής. Και γιατί να έχει δυνατότητα επιλογής; Μα για να μπορεί να κριθεί! Πώς αλλιώς θα είχε νόημα η ζωή του;
Δηλαδή το θρησκευτικό συναίσθημα είναι λογική συνεπαγωγή. Προφανέστατα όχι. Είναι από ότι φαίνεται έμφυτο. Η λογική μας οδηγεί σε αντίθετα συμπεράσματα. Είμαστε όμως έτοιμοι να κάνουμε τα στραβά μάτια και να αποδεχθούμε προφανώς παράλογες συνεπαγωγές, όπως οι παραπάνω. Για να επιβιώσουμε!
Η πίστη στο θεό είναι και αυτή γέννημα της πιθανότητας! Η νοημοσύνη σκέτη έχει επιβιωτική αξία. Η λογική σε συνδυασμό με την πίστη έχει όμως καλύτερα αποτελέσματα. Η λογική μας είναι έτοιμη να αποδεχτεί την πίστη, όπως αποδέχεται και όλα τα υπόλοιπα άγρια ένστικτα, απλά γιατί ακόμη και αν δεν τα καταλαβαίνουμε τα αισθανόμαστε.
Δεν ζητάμε συνήθως αποδείξεις γι’ αυτό που βλέπουμε, ή γι’ αυτό που πιάνουμε. Θεωρούμε ότι υπάρχει. Αρα αφού αισθανόμαστε την ύπαρξη του θεού θεωρούμε ότι υπάρχει! Και υπάρχουμε και εμείς.
Τι παιχνίδια παίζει η χημεία και η πιθανότητα άμα τους δώσεις αρκετό χρόνο να δουλέψουν!!
Αρα δικαίως οι πιστοί τα βάζουν με τον νεοδαρβινισμό και τους οπαδούς του. Δεν γίνεται να επιβιώσουν αλλιώς. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος οι οπαδοί του νεοδαρβινισμού τα βάζουν με τους πιστούς. Η πίστη είναι πλήρως συμβατή με την θεωρία τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Τη πίστη μου γαμώ...
Έχεις μπερδέψει πολύ-πολύ άσχημα τα όργανα καλλωπισμού με τα όργανα της αναπαραγωγής, ξεπουπουλιασμένο μου δίποδο.
Κατ'αρχάς, όντως η καθαρή νοημοσύνη μπορεί να είναι δυσλειτουργικη στην επιβίωση ενός είδους μακροπρόθεσμα. Σαν είδος είμαστε πολύ-πολύ πρόσφατοι. Τα σαράντα χιλιάδες χρόνια ύπαρξής μας -που μπορεί να τελειώσουν λίαν συντόμως μετά απο ένα πυρηνικό ή γενετικό ολοκαύτωμα- είναι ένα τίποτε μπροστάίστε τόσο στραβοί, τόσο μίζεροι και τόσο κοντόθωροι, που δεν στα εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξης άλλων ειδών, οπότε δεν νομίζω ότι δικαιούμαστε ακόμα να αποκαλέσουμε τον άνθρωπο "επιτυχημένο είδος", ούτε καν κορωνίδα της ζωής. Κορωνίδα της ζωής είμαστε μόνο με το δικό μας βλέμμα σαν είδος, και σε αντίθεση με τους θεϊστές δεν βλέπω γιατί πρέπει να είμαστε κάτι ανώτερο απο τα άλλα είδη ή έστω να υπάρξει κάποια αναγκαιότητα για την ύπαρξή μας. Είναι σαν να λέει ένας νικητής του λόττο "κέρδισα το λόττο γιατί έπρεπε να το κερδίσω και γιατί είμαι ανώτερος άνθρωπος".
"Η ζωή είναι χώρις νόημα αν έχει τέλος". Η έννοια "τέλος" έτσι όπως τη δίνεις είναι πλήρως απροσδιόριστη και άρα άχρηστη για την κατασκευή ενός λογικού οικοδομήματος όπως αυτό που υποτίθεται -λέμε τώρα- ότι χτίζεις.
"Τέλος" όπως θάνατος; Τότε η ζωή δεν έχει νόημα, αν υπάρχει θάνατος; Τουναντίον, η ζωή δεν θα είχε νόημα αν δεν υπήρχε θάνατος - δεν θα ξεχώριζε ζωή απο μη ζωή και δε θα υφίστατο κάν σαν έννοια.Μπορούμε να συλλάβουμε τη ζωή μόνο σε αντιπαράθεση με κάτι που είναι μη ζωή. "Τέλος" όπως σκοπός; Τότε η ζωή δεν έχει νόημα αν έχει σκοπό, πράγμα εντελώς παράλογο. "Τέλος" όπως το τέρμα του δρόμου, το "ωμέγα", εκεί που ο χρόνος τελειώνει για μας; Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η αντίληψη του χρόνου που έχουμε είναι έμφυτη και ότι αν και συλλαμβάνουμε τον χρόνο γραμμικά, ο χρόνος δεν είναι γραμμικός.
"Ο μόνος τρόπος να έχει νόημα η παρούσα ζωή είναι να ακολουθεί μια άλλη (αιώνια βεβαίως)". Δεν έχω ακούσει πιο αρρωστημένα ναρκισσιστικό πράγμα εδώ και πολύ καιρό. Δηλαδή για σένα και τους ομοίους σου, η ζωή δεν έχει νόημα παρα μόνο αν γίνεις αιώνιος, αν καταπατηθούν όλοι οι φυσικοί νόμοι που προϋποθέτουν ότι το σύμπαν συνεχώς θα κινείται και θ'αλλάζει για να διατηρηθεί αναλλοίωτο στο χρόνο το συμπίλημα εμπειριών και αρχών, φυτευτών και μή, που ονομάζετε "εγώ" σας. Δεν καταλαβαίνετε κάν ότι ο πόθος σας για αιώνια ζωή δεν είναι παρά η κραυγή του "εγωϊστικού γονιδίου" σας, τόσο παραμορφωμένη από τον αντίλαλο παραμυθιών, ψεμάτων και εθελοτυφλίας εκατοντάδων γενεών που δεν μπορείτε να την αναγνωρίσετε. Για να το πώ ωμα και χωρίς περιστροφές, νομίζετε ότι είστε κάτι ανώτερο απο το σύμπαν, που είναι η αποθέωση του μικρονοϊκού ναρκισσισμού και της αφύσικης σκέψης.
"Αρα αφού αισθανόμαστε την ύπαρξη του θεού θεωρούμε ότι υπάρχει!" Κι εγώ μόλις ήμουν έξι χρονών αισθανόμουν την ύπαρξη του Μίκυ Μάους, σημαίνει ότι ο Μίκυ Μάους υπάρχει και έξω απο τις σελίδες των κόμικ ή τα καρέ του σελλυλόιντ; Πάλι ο μικρονοϊκός ναρκισσισμός και σολιψισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Ξεπουπουλιασμένο μου πουλάκι, ανοιξε το μυαλό σου και σε κάτι άλλο πέραν απο τον πνευματικό σου, η τα παπαδίστικα βιβλία σου....
Έχεις μπερδέψει πολύ-πολύ άσχημα τα όργανα καλλωπισμού με τα όργανα της αναπαραγωγής, ξεπουπ�
Πρώτα διαβάζουμε κια ύστερα απαντάμε, τάλα ανώνυμε!
Με κάλυψε ο greg. Οντως φίλτατε ανώνυμε αν διάβαζες θα έβλεπες οτι μάλλον συμφωνούμε.
Η τύφλωσή σου, δεν διορθώνεται ούτε με "θαύμα". Καταδικάζεις ένα σύμπαν, με δυο μπούρδες που αραδιάζεις με τη βοήθεια του Θεού. Βοήθειά σας.
Καλά είσαι χάρμα ανοησίας ανώνυμε. Να περνάς τακτικώτερα!
Για ένα κοινωνικό είδος ο αλτρουισμός είναι το ένστικτο επιβίωσης της ομάδας.
Αυτή είναι η θεωρία της ομαδικής επιλογής (group selection) που έχει απορριφθεί από την εξελικτική θεωρία. Ο αλτρουϊσμός εξηγείται με βάση την συγγενική επιλογή (kin selection) και με τη θεωρία του αμοιβαίου αλτρουισμού (reciprocal altruism). Η "επιβίωση της ομάδας" δεν έχει καμιά σχέση με την εξέλιξη του αλτρουισμού.
. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος οι οπαδοί του νεοδαρβινισμού τα βάζουν με τους πιστούς. Η πίστη είναι πλήρως συμβατή με την θεωρία τους.
Φυσικά οι νεοδαρβινιστές δέχονται πως η πίστη αποτελεί προϊόν εξέλιξης τόσο γονιδιακής όσο και μιμητικής. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό.
Όμως το γεγονός πως κάτι είναι προϊόν εξέλιξης δεν μας κάνει να το δεχόμαστε ως αναγκαίο. Ο πόλεμος, η γήρανση, ο καρκίνος είναι όλα προϊόντα της φυσικής εξέλιξης, αλλά φυσικά δεν δεχόμαστε πως είναι θετικά προϊόντα.
Κακομοίρη ανώνυμε. Απορώ που τα έμαθες όλα αυτά αφού δεν μπορείς να διαβάσεις. Δεν λέω πουθενά οτι η πίστη είναι καλή. Το αντίθετο ακριβώς υποστηρίζω.
Απορώ μάλιστα που από ότι φαίνεται δεν είσαι πιστός. Είσαι αρκετά ηλίθιος για να είσαι πιστός. Πρέπει να ανακαλύψεις το θεό! Σου πάει! Εκτός και άν έχεις ανακαλύψει κανένα επίγειο παράδεισο, που είναι το ίδιο.
Δημοσίευση σχολίου