2007/03/05

Ο Άγιος Χριστόφορος

Ο θόρυβος που γίνεται για το – κατάπτυστο – βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού δημιουργεί ίσως την ψευδαίσθηση οτι τα υπόλοιπα βιβλία είναι καλά. Μέγα σφάλμα και ιδού ένα ακόμη παράδειγμα.

Το βιβλίο θρησκευτικών της Δ' δημοτικού στην σελίδα 55 έχει κεφάλαιο που αναφέρεται στον Άγιο Χριστοφόρο! Ναι δεν είναι ορθογραφικό λάθος! Δεν πρόκειται για τον Άγιο Χριστόφορο αλλά για τον Άγιο Χριστοφόρο!

Οι φωστήρες που συνέγραψαν το βιβλίο, σε συνεργασία με τους φωστήρες του παιδαγωγικού ινστιτούτου, έκριναν οτι ο Άγιος, επειδή κουβάλησε τον Χριστό στην πλάτη του κατά την παράδοση, δεν πρέπει να λέγεται Χριστόφορος αλλά Χριστοφόρος. Δηλαδή πρέπει να εκφέρεται όπως ο αχθοφόρος, ο κοντυλοφόρος, ο μασκοφόρος, ο διοπτροφόρος, η λεωφόρος και ο Εωσφόρος (βοήθειά μας).

Ο ξάδελφός μου ο Χριστόφορος ξαφνικά μετά από 45 χρόνια έμαθε, από τον μικρό του γιό, οτι λέγεται Χριστοφόρος και τώρα αισθάνεται πολύ πιο όμορφα, που το όνομά του επί τέλους υπακούει στους κανόνες και δεν αποτελεί γραμματική απόκλιση.

Για να μην αδικήσω τους ανθρώπους άνοιξα μιά δυό εγκυκλοπαίδειες. Δεν βρήκα πουθενά τον Άγιο Χριστοφόρο. Αντιθέτως το Άγιο Χριστόφορο τον βρήκα. Η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του Παύλου Δρανδάκη αναφέρει και κάποιον Χριστοφόρο, όχι όμως τον Άγιο. Γιατί λοιπόν επέλεξαν, αν όχι την ανύπαρκτη, τουλάχιστον την μή καθιερωμένη εκφορά του ονόματος του Αγίου.

Μία πιθανή εξήγηση είναι ίσως η ακόλουθη. Ο Άγιος Χριστόφορος – του Αγίου Χριστοφόρου είναι πολύ βαρύ για εκσυγχρονιστές ανθρώπους (μην μας περάσουν για δεξιούς). Ο Άγιος Χριστόφορος - το Άγιου Χριστόφορου είναι πολύ μαλλιαρό για χριστιανούς (μήν μας περάσουν για άθεους αριστερούς, εκσυγχρονιστές είμαστε). Ο Άγιος Χριστοφόρος – του Αγίου Χριστοφόρου είναι πολύ καθώς πρέπει. Επί πλέον προσευχόμαστε ως καλοί χριστιανοί να μην προσέξει ο Συνασπισμός αυτό το 'του Αγίου' που δηλοί οτι (άκουσον άκουσον) αυτό το '-ου' είναι μακρό (σαράντα μετάνοιες γρήγορα ως χριστιανοί για να μην εκτεθούμε ως εκσυγχρονιστές).

Το φοβερότερο όλων είναι οτι η Δασκάλα επέπληξε το μικρό παιδάκι που κατά λάθος είπε ο Άγιος Χριστόφορος. Πράγμα που με τρομάζει περισσότερο από το ίδιο το βιβλίο. Οι δάσκαλοι ήταν πάντα η αιχμή του εκπαιδευτικού δόρατος. Προσωπικά θυμάμαι πολλούς δασκάλους να λένε την γνώμη τους στην τάξη. Γνώμη που πολλές φορές ήταν διαφορετική από το βιβλίο, αλλά φρόντιζαν να την τεκμηριώνουν. Πώς κατάντησαν έτσι αγράμματοι, φοβισμένοι και άβουλοι ένας εκσυγχρονισμός ξέρει.

Πρέπει μάλλον να κάνουμε ένα ευχέλαιο στο παιδαγωγικό ινστιτούτο. Να πάμε και ένα πρόσφορο (ή μήπως προσφόρο) και να ζητήσουμε από τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (ή ίσως Χριστοδούλο) να χοροστατήσει. Τέλος να προχωρήσει σε αρτοκλασία (κλάνυμι τον άρτο = κομματιάζω το ψωμί, για να μην παρεξηγούμεθα) και να μας μοιράσει από ένα αντίδωρο (ή και αντιδώρο), μπας και φύγει το κακό.

5 σχόλια:

Greg είπε...

Kέντησες αθεοφόβε

μαριάννα είπε...

Ανεβατό όμως! Όχι απλή σταυροβελονιά! Εύγε! Λύθηκα στο γέλιο...Δεν το ήξερα το κουλό με το Χριστοφόρο. Εδώ και χρόνια, ως παλιοσειρά, δίνοντας ώρες σε στραβάδια για συμπλήρωση ωραρίου, δίνω πάντα θρησκευτικά κι έτσι γλίτωσα κι εγώ κι αυτά από μένα. Όχι τα παιδιά, τα βιβλία...

Unknown είπε...

το θέμα είναι πολύ σοβαρό.

δυσκοιλιότητα των εκπαιδευτικών. άλλο πράμα. την ξέρω καλά, από πρώτο χέρι, καθότι είμαι μιας κάποιας ηλικίας.
που να πάρει η ευχή,
δυσ-κοιλιότητα. ακριβώς το αντίθετο από τη λέξη
ευ-σπλαγχνία.

μα ακριβώς αντίθετο.

(καλά, πώς τα λέω η άτιμη, θεά είμαι, ε;; ναι...)
ό,τι και να λέει το κάθε βιβλίο, το βιβλίο είναι πεθαμένο. όταν έχεις κάτι ζωντανούς νεκρούς για δασκάλους, τι να σου κάνει και το βιβλίο, ό,τι μλκία και να γράφει...

ελπίζω το μικράκι να έχει ξεχάσει τους εφιάλτες της παραλήγουσας, και τον καυμένο τον άγιο χριστόφορο τον έχουν παιδέψει κι άλλοι

υπογράφω ως αριστεροδέξια, παραδοσιακήπροοοδευτικούρα, γενικά, τέλος πάντων κάτι που να πηγαίνει με το ταγιέρ μου...
αυτά>!
έχω κι άλλα αλλά πάω να διαβάσω το γιο μου


ευ

Unknown είπε...

αυτό που θέλω επίσης να πω σχετικά με τις λήγουσες παραλήγουσες και ληγμένα μυαλά, είναι ΄σχετικά με τη γλώσσα.
γ λ
αντί η γλώσσα για μερικούς γραμματιζούμενους να είναι αγαλλίασης στην επικοινωνία, η γλώσσα βγάζει αγκάθια με κανόνες και τερτίπια για να τρομοκρατεί μικρούς και μεγάλους, και -αν είναι δυνατόν!- να εκθειάζει τη γνώση μερικών ακριβώς εις βάρος των υπολοίπων.
έτσι, π.χ., αντί να είναι ένα χαρίεν λογοπαίγνιο η ιστορία του χριστόφορου χριστοφόρου, γίνεται ένας τρόπος καταπολέμησης κουνουπιών (τα κουνούπια είμαστε εμείς οι απλοί άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουμε τους κανόνες σαν αυτούς τους άλλους που είναι αυθεντίες)...
εντάξει.
μερικοί σου προσφέρουν κάτι με οποιοδήποτε τρόπο κι αν στέκονται μπροστά στη γλώσσα ή την επιστήμη ή την τέχνη. όσο εκκεντρικοί και να φαίνονται μερικοί, αποκαλύπτουν στο τέλος με απλότητα πως ό,τι κάνουν, το κάνουν ζωντανά.
π.χ. ο χατζιδάκΙς.
ο ροίδης
ο παπαδιαμάντης
ο σουρής
ο καβάφης.
δεν έχουν εκκεντρικότητα αυτοί οι άνθρωποι στο πώς χειρίζονται τη γλώσσα;
όμως, επειδή ο τρόπος τους είναι αληθινός, μας καθηλώνει όλους.
και μετά, κάποιοι γραμματιζούμενοι, μα πιο πολύ ζηλούμενοι να φανούν οι ίδιοι, σου παρουσιάζουν κάτι σαχλαμπούχλες, κάτι κανόνες, κάτι υπονοούμενα, ίδια σαπουνάκια ξενοδοχείου. που έχουν νόημα για ένα πολύ, μα πολύ περιορισμένο τρόπο σκέψης. ακριβώς το αντίθετο από την αγαλλίαση της επικοινωνίας...

υγ. πριν που τα έσουρα στους δασκάλους, είναι γιατί με παίρνει και μένα η μπάλα. είχα πάντως πολύ αρνητικές εμπειρίες σαν παιδί, και συνεχίζω μερικές φορές να έχω κάποιες αρνητικές εμπειρίες ως συνάδελφος, ή ως ...φέρελπις διανοούμενος! (καλά, μειδιάστε ανερυθρίαστα, φυσικό είναι).
ώρες-΄ωρες είναι σαν να ακούω από τους διπλανούς μου κάποια ξένη γλώσσα...
ε, έχει κι αυτό τη μαγεία του...

Ανώνυμος είπε...

Κάποιοι θείοι απ' το χωριό μας πάντως το λένε και "Χριστοφόρος". Γενικά το έχω ακούσει και αλλού έτσι. Το κανονικό μάλλον έτσι είναι. Το "Χριστόφορος" είναι σα να λέμε το "Γεώργιο" "Γιώργο".
Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι τόσο τραγικό.